ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ?
ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಹಾಗೆ...
ಕಾಗೆ ಕೂಗಿದರೂ ಕವಿತೆ ಕೇಳಿದ ಹಾಗೆ...
ಹಳೇ ಟೈರಿನಲಿ ತುಂಬಿರುವ ಹೊಸಾ ತಂಗಾಳಿಯಂತೆ ಆಗಿದೆ ಮನಸು...
ಕೊಂಚ ಮುನಿಸು...
ಹಳೇ ಧಿರಿಸು...
ಇರುವಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಇರುಸು...
ಕನಸಿನ ಕಾಲು ಮುರಿಸುವ ತವಕ...
ಬೆಂದು ಬೆತ್ತಲಾದ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಸಾಲಿನಲ್ಲೊಂದು ಎಂದೂ ಮರೆಯದ ಹಾಡಿನ ಜಾಡು...
ಊದುವ ಪೀಪಿ ಎಂದೂ ಕೋಗಿಲೆ ದನಿಯಾಗದು...
ಅದುವೇ ಜೀವನ...
ಇದುವೇ ಮುದುಕನ ಹೆಗಲೆರಿರುವ ಯವ್ವನ!!
No comments:
Post a Comment